Het toernooi begon op Maandag 20 Juli in Wörgl met de 300m tijdrit. S'ochtends moesten we voorondes rijden waarbij de beste 12 door gingen naar de finale. Ik was met een tijd van 24.9 als 8e geplaatst en mocht dus later op de dag de finale rijden. In deze finale werdt ik wederom weer 8e met dezelfde tijd. De volgende dag stond de 500m voor mij op het programma en ook nu moesten we voorrondes rijden. In deze voorronde ging ik meteen van start op kop. Dit hield ik vol totdat er aan het einde van de laatste bocht mij een fransman binnendoor passeerde. Bij deze acie ging hij een paar keer over de lijn en moest dus een DQ krijgen wegens overschrijding van de lijn. Maar volgens de sjury was dit niet het geval maar omdat wij met elkaar in de knoei kwamen wegens het gebrek aan ruimte voor de fransman kreeg ik de DQ..... We hadden video bewijs dat hij over de lijn ging en dat ik door zijn actie bijna over de kop ging. De sjury gaf toe dat ze een foute beslissing hadden genomen, maar de DQ werdt niet ingetrokken. Dus ik was niet alleen lullig uitgeschakeld voor de 500m maar ook voor de 1000m. Dit omdat als je een DQ krijgt dan mag je de eerstvolgende afstand niet starten. Beide afstanden liggen mij en de 500m had ik serieuze medaille kansen. Helaas waren hiermee de individuele afstanden op het baantoernooi voor mij voorbij. Ik had alleen nog de relay op het programma staan, het team onderdeel. Dit was het laatste onderdeel van het baantoernooi voordat we naar het wegtoernooi gingen. Het relay team bestond uit Chris Huizinga, Twan Berlijn en ik. We zaten meteen in het begin van de wedstrijd bij de eerste 3. We waren continu met Duitseland in gevecht maar we konden ons uiteindelijk staande houden. Maar door al dat vechten met Duitseland konden Italië en Frankrijk er van door gaan waardoor er dus alleen nog maar brons voor ons in zat. Mijn gedachte na de race was dat er meer in gezeten had maar dat we toch nog het baantoernooi hebben afgesloten met een medaille. Vervolgens zijn we weer terug in het hotel en worden we met zijn driën bijeen geroepen. Hier wordt ons ruim een uur na de race gemeld dat we een DQ hebben gekregen. Deze keer niet door mij maar door Chris wegens het overschrijden van de lijn. Het domme van het verhaal is dat er 100 mensen over de lijn gaan en nummer 101 krijgt een DQ. Vervolgens gaan er weer 100 over de lijn en wordt er niks gedaan. Ook deze beslissing werdt niet terug gedraaid en werdt het baantoernooi dus alsnog slecht afgesloten. De volgende ochtend begon het wegtoernooi in Innsbruck met de finale van de 200m tijdrit. Het wegparcour was heel technisch en moeilijk vanwege de zeer korte krappe bochtjes. Ook was er net nieuw asfalt in gelegd waardoor het ook nog eens erg glad was vooral wanneer de baan warmer werdt.  De voorronde van de 200m werdt geschrapt omdat ze later op de middag veel regen verwachten. In de finale reed ik een tijd van 18.6 en was daarmee wederom 8e. Gewoon een goede race gereden en er zat voor nu niet meer in. Toen hadden we de volgende ochtend weer een 500m. Ook nu maakte ik zeker weer kans op een medaille. We begonnen met kwartfinale's en ik ging als tweede door naar de halve finale. In de halve finale kwam ik als 3e uit de eerste bocht. Bij het uitgaan van de eerste bocht maakte ik echter zoveel snelheid dat ik ze aan de binnenkant passeerde. Dus bij het ingaan van de 2e bocht moest ik heel kort de de bocht heen waardoor ik dus in de slip raakte. Normaal gesproken is dat te corrigeren maar omdat er een fransman tegen mij aankwam omdat hij ook slipte ging ik vol onderuit. Achteraf gezien had ik deze actie mischien ook niet moeten doen maar ik ging voor alles of niets en deze keer leverde het niets op helaas. Echter als het wel gelukt was was de kans zeer groot dat ik in de finale stond. Ook nu stond ik dus weer niet in de finale van de 500m om de titels te strijden. Dus toen was er nog maar 1 kans op een medaille, de relay op de weg. Ook nu bestond het relay team uit Chris, Twan en ik. Vanaf het momemt dat het startschot had geklonken was het pure chaos in de baan. We bleven een hele lange tijd met alle team bij elkaar. Dus tijdens de aflossing was het oppassen geblazen. Voor een lange tijd reden we achterin de groep. Maar op een gegeven moment met nog ongeveer 4 ronden te gaan maakte ik de sprong naar voren en lanseerde Chris vervolgens ook goed naar voren. Toen lagen we opeens 4e en was de groep een beetje uitelkaar getrokken. Toen ik voor de laatste keer mijn aflossing kreeg ging de gaskraan volledig open en passeerde ik een aantal rijders en we lagen 3e. Ook nu lanseerde ik Chris naar de laatste ronde. We lagen nog steeds 3e het enigste wat hij moest doen was het gat voor de Duitsers dicht houden en keihard rijden. En dat deed hij!!! Nu hadden we weer brons en ze konden het ons deze keer niet afpakken omdat we niks verkeerds hadden gedaan. Door deze medaille toch nog een beetje een goed gevoel over gehouden van dit EK. Het zat dit toernooi niet echt mee.... De sjury was echt een drama en ik zelf was mischien ook niet altijd even scherp. Laat dit een les voor het volgende grote toernooi zijn. Mijn eerst volgende wedstrijd is een Europacup in Oostende daarna de Finale van de KNSB Baancompetitie op mijn thuis baan in Zwaagwesteinde en tot slot het NK weg in Ommen. Tegen de tijd dat deze wedstrijden zijn geweest hoop ik de uitslag te hebben gekregen of ik aan WK mag deelnemen. Foto's en filmpjes volgen later vandaag. Dus hou de website en facebook pagina in de gaten!!!